از فرش ابریشم گونه فرهی برای زمین پهن کردن زمین کشتی استفاده می کنند

فرش شهری: فرشی که در شهرها بافته می شود. فرش ابریشم گونه فرهی مرمر شهری که توسط بافنده بافته می شود، شیک و تعداد آن زیاد و دارای طرح و نقشه خاصی است.

قالی بافی در شهرها در زمان صفویان با ایجاد کارگاه های بزرگ فرش در اصفهان و تبریز گسترش بیشتری یافت.

فرش روستایی: فرشی است که در روستاها ساده و ابتدایی است. قالی های روستایی اغلب بدون نقشه بافته می شوند. برش این فرش ها کوچک، نصف و نیمه، پشت، پهلو و طاق است.

فرش‌های روستایی از نظر چیدمان و ترکیب برجسته شده‌اند، اما اکنون به‌طور نابرابر تحت تأثیر تولیدات بازار قرار گرفته‌اند و در خطر نابودی قرار دارند.

قالیچه های عشایری: فرش های بومی و نخبه مانند فرش های روستایی ساده و ابتدایی با نقوشی برگرفته از محیط و زندگی ایلیانی ها هستند.

فرش های ایلی در سایز های کوچک به سبک کرانچی موجود می باشد. پیاده روهای فرش ایلی بافت پیچیده ای دارند که اغلب در فواصل کوتاه به منگوله های پشمی می چسبند. فرش های نامبرین از جام، کتان، رومیزی، دستمال سفره، ملحفه و پشتی ساخته می شوند.

از نظر بافت: در بافت انواع فرش دستباف از نظر بافت و موقعیت تار از سه روش زیر استفاده می شود:

فرش نورد: فرش گره دار پشت فرش 90 درجه و شیارهای پشت فرش عمیق است. همچنین تارها از هم فاصله ندارند و بافت آن سفت است.

فرش لولا مسطح: در این نوع فرش تارها به اندازه یک تار از هم فاصله دارند. بافت مسطح ساج است و به سبک حصیری بافته می شود، یعنی در هر رج بالدار است و تارها در وسط فرش دیده می شود.