در حالی که تی‌شرت‌ها حس کاملاً مدرنی دارند، منشأ آنها به عنوان زیرپیراهن به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد. تی‌شرت‌ها نام خود را از تی‌شکلی گرفته‌اند که از بدنه جعبه‌ای و آستین‌های متصل به آنها تشکیل شده است.
و چنین لباس های T شکل به قرن ها پیش باز می گردد. این تیشرت مردانه آستین بلند که در اصل از پشم یا ابریشم ساخته می‌شدند، اغلب تمام بدن را می‌پوشاندند، برای جذب عرق طراحی شده بودند و به عنوان مانعی بین پوست مرد و لباس‌های گران‌تری که او می‌خواست از کثیفی‌های بدن محافظت کند، استفاده می‌شد. تبلیغات کت و شلوار قدیمی. پیراهن‌های زیرین اصلی برای ایجاد مجموعه‌ای از لباس‌های زیر یک تکه با ته‌پوش‌ها ترکیب شده‌اند .
از این رو، کت و شلوار «اتحادیه» هستند. زمانی که تولیدکنندگان شروع به ساخت ست های مجزا و دو تکه کردند، زیرپیراهن مدرن متولد شد. در طول انقلاب صنعتی، پیشرفت‌ها در بافندگی و تولید پارچه‌های پنبه‌ای، لباس‌های زیر را به وجود آورد که تنفس و تناسب بیشتری نسبت به پیشروهای غالباً گشاد و خشن خود داشتند.
(اگرچه این لباس‌ها مانند تی‌های امروزی نرم و خنک نبودند). «تی‌شرت‌ها» در قرن نوزدهم معمولاً به شکل تاپ‌ها تا کت و شلوارهای دو تکه‌ای که مردان زیر لباس‌های خود می‌پوشیدند، می‌گرفتند، که معدنچیان و کارگران بارانداز هنگام کار به تنهایی با شلوار می‌پوشیدند. مامان معدنچی قدیمی. در اواخر قرن بیستم.
نیروی دریایی ایالات متحده شروع به صدور زیر پیراهن برای ملوانان خود کرد و سایر شاخه های ارتش نیز در دهه های آینده از این پیراهن پیروی کردند. این زیرپیراهن‌ها برای پوشیدن زیر یونیفرم طراحی شده بودند، اما سربازان، ملوان‌ها و تفنگداران دریایی، به‌ویژه آنهایی که در آب‌وهوای گرم و موضعی می‌جنگند، اغلب تاپ یونیفرم خود را بیرون می‌آوردند.
تا فقط با تی و شلوار خود کار کنند. لباس‌هایی که برای پوشیدن به‌عنوان زیرپیراهن طراحی شده بودند نیز برای عموم در دسترس بودند. راحت، ارزان و آسان برای تمیز کردن، توسط کشاورزان، دامداران، و کارگران از همه نوع، و همچنین ورزشکاران و علاقه مندان به ورزش پذیرفته شد. در دهه 1940، لباس‌های سه راهی برای پسران جوان نیز تبدیل به لباس‌های بازی محبوب شدند.
پسرانی که مجبور نبودند مانند مردان مسن‌تر از قوانین لباس پوشیدن پیروی کنند و به کثیف شدن بدنام بودند.
زیرپیراهن، تی شرت جنگ جهانی دوم. جنگ جهانی دوم باعث شد که زیرپیراهن به‌عنوان لباس بیرونی و همچنین به‌عنوان لباس‌های قهرمانانه مورد استقبال قرار گیرد.
سربازان به پوشیدن آنها در خانه در اطراف خانه ادامه دادند و غیرنظامیان نیز این روش را اتخاذ کردند. همانطور که در کاتالوگ Sears، Roebuck و Co در دهه 1940 آمده بود: «برای داشتن تی شرت شخصی خود، لازم نیست سرباز باشید». پس از جنگ جهانی دوم، کهنه‌سربازان به پوشیدن زیرپیراهن‌های خود با شلوار در حین کار در خانه ادامه دادند.
سپس در دهه 1950، فیلم هایی مانند وحشی ها، تراموا به نام هوس، و شورشی بدون دلیل، زیرپیراهن را به عنوان لباس بیرونی مستقل رایج کردند. مارلون براندو و جیمز دین، تی را با عصیان و طغیان تند به ارمغان آوردند و آن را به نمادی از جذابیت مردانه تبدیل کردند. و همانطور که معمولاً اتفاق می افتد، طبقه متوسط به زودی لباسی را که قبلاً طبقه کارگر بود، به عنوان لباس خود انتخاب کرد.
