چای، برگ یا جوانه گیاه Camellia sinensis، برخی از نوشیدنی‌هایی را تشکیل می‌دهند که در نقاط مختلف جهان به‌عنوان چای سبز، چای اولانگ یا چای سیاه مصرف می‌شوند.
به طور خاص، دمنوش چای سبز ترکیبی ستین به عنوان یک چای تخمیر نشده، به دلیل فواید سلامتی قابل توجهی که به محتوای غنی آن در پلی فنل ها اختصاص دارد، شهرت بیشتری به دست آورده است.
پلی فنول های چای سبز به عنوان یک ترکیب اصلی به دلیل خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد سرطانی، ضد قلبی عروقی، ضد میکروبی، ضد هیپرگلیسمی و ضد چاقی ثبت شده اند.
گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که چای سبز ممکن است تأثیر مثبتی بر کاهش بیماری‌های مزمن پزشکی مانند بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان، بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و دیابت داشته باشد.
مزایای سلامتی چای سبز، به ویژه EGCG، به طور گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است، و این اثرات در درجه اول با ساختار و ترکیبات پلی فنول های آن مرتبط است.
این بررسی بر روی ترکیبات متنوع پلی فنول های چای سبز و مکانیسم های مولکولی آنها از منظر عملکرد درمانی بالقوه آنها تمرکز دارد.
پیشرفت‌های اخیر پلی فنول‌های چای سبز در دسترسی زیستی، زیست‌دسترسی و میکروبیوتای آنها نیز در این مقاله خلاصه شده است. مکمل های غذایی با چای سبز جایگزین جذابی برای ارتقای سلامت انسان است.
چکیده: چای از برگ ها و جوانه های گیاه کاملیا سیننسیس گرفته می شود و در سراسر جهان مصرف می شود. چای سبز تقریباً 3000 سال قبل از میلاد در جمهوری خلق چین کشف شد.
کتابی را منتشر کرد که تاریخچه چای، تکنیک ها و ظروف مورد استفاده برای تولید، روش تهیه و نوشیدن چای را در جمهوری خلق چین شرح می دهد.
چای سبز حاوی اجزای مختلف با اثرات خاص برای ارتقای سلامت است و اعتقاد بر این است که اثرات محافظتی در برابر بیماری هایی مانند سرطان، چاقی، دیابت، هپاتیت و بیماری های عصبی دارد.
از بین اجزای مختلف چای، کاتچین های پلی فنل موضوع تحقیقات گسترده ای بوده است. در بین کاتچین ها، (-)-اپی گالوکاتچین گالات در بیشتر موارد قوی ترین زیست فعالی را دارد.
