به کسی ماهی بدهید تا یک روز بخورد

به کسی ماهی بدهید تا یک روز بخورد – به او ماهیگیری بیاموزید  ماهی تترا و او آغل ماهی بسازد – و اقیانوس را بخورد.

وقتی بزرگ شدم و با مادربزرگم در پرتغال به بازار ماهی رفتم، همیشه به این فکر می‌کردم که ماهی‌ها را با چوب ماهیگیری می‌گیرند و ماهیگیرها فقط برای مقدار صید مورد نیاز خود ماهی می‌گیرند.

اما شیوه های ماهیگیری از سال های کودکی من به طرز چشمگیری تغییر کرده است. ماهی کوی مواد، فناوری‌ها و روش‌های جدید به ما این امکان را داده است .

که بیش از هر زمان دیگری ماهی مصرف کنیم. اما این هزینه هنگفتی برای محیط زیست داشته است.
آبزی پروری نقش مهمی در زنجیره تامین غذاهای دریایی جهانی ایفا می کند.

بر اساس داده های جهان ما در 20 سال گذشته، تولید ماهی پرورشی در سطح جهان بیش از دو برابر شده است (از حدود 42 میلیون تن در سال 2000 به 106 میلیون تن در سال 2015). بهره‌برداری بیش از حد از ذخایر ماهی‌های وحشی 10 درصد در مدت مشابه افزایش یافته است.

که نشان می‌دهد «تجارت طبق معمول» ناپایدار است، زیرا ما زمان کافی برای تکمیل ذخایر ماهی‌های وحشی را نمی‌دهیم. و به جای فرود در بشقاب ما، ماهی وحشی به ماهی های پرورشی داده می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده در سال 2014، 179000 تن ماهی قزل آلا تولید شده در مزارع پرورش ماهی اسکاتلند، 460000 تن ماهی صید شده وحشی مصرف کرده است (76 درصد آن برای مصرف انسان مناسب است).
ما به سادگی نمی توانیم راهی را که می رویم ادامه دهیم. ماهی سوف کاری که ما انجام می دهیم، بنا به تعریف، ناپایدار است.

ماهی یک منبع تجدیدپذیر است و اگر به درستی مدیریت شود، می تواند منبع بی نهایت غذا را برای ما فراهم کند. با این حال، ما سهام را به سطوحی فراتر از جایی که می توانند «بازگشت» داشته باشند، سوق می دهیم. در حالی که آبزی پروری (“پرورش ماهی) – که در حال حاضر بیش از 50 درصد از تولید غذاهای دریایی در سطح جهان را به خود اختصاص می دهد .

نقش مهمی در مقابله با چالش ماهیگیری ناپایدار ایفا می کند، ماهی سرخو اما همچنین مملو از مجموعه ای از مشکلات اجتماعی و زیست محیطی خاص خود است که نیاز به مدیریت دقیق دارد.